Ooit schijnt een of andere componist, ik weet niet meer welke, gezegd te hebben dat hij zelfs een boodschappenlijstje op muziek kon zetten. Dat schoot me te binnen toen ik nadacht over de aanpak van een nieuw werkje, maar die componist had er niet bij gezegd hoe hij dat zou doen.

Lees verder →

In deze coronatijd kunnen we als koor niet bij elkaar komen om voor een groot werk te repeteren. We behelpen ons nu met zoom-sessies en het deels thuis instuderen van stukken voor een ‘liedboek’. Een van de stukken waarmee we nu aan de slag zijn gegaan is de Pavane van Gabriël Fauré.

Lees verder →

In oktober heb ik grote delen van de Klassieke Top 400 van de NPO beluisterd. In die Top 400 staan natuurlijk veel klassiekers uit het ijzeren repertoire, met het Requiem van Mozart op plaats twee en Bachs Matthäus Passion op één, maar tot mijn verrassing stond op plaats drie een werk dat ik niet kende en dat ik bij mijn weten ook nog nooit had gehoord.

Lees verder →

Nee-nee-nee. Elke week komt het verplichte rijtje vragen een paar keer langs: bij de schildercursus, bij het aanmelden voor de repetitie en soms tussendoor bij een concertbezoek. Het is een vrij onzinnig ritueel, lijkt me, want ik zal het natuurlijk niet zeggen als ik keelpijn heb.

Lees verder →

In de maanden tot aan de zomervakantie hebben we in plaats van normale koorrepetities zoom-sessies gehad. Vast onderdeel daarvan was het leren van een ‘nieuwe’ canon (de meeste kende ik al), die je dan thuis kon meezingen met de dirigent. Een van de canons die toen niet langs is gekomen, is ‘The Ghost of Tom’, een van mijn favorieten (er zijn er meer!)

Toen ik op zoek ging naar achtergrondinformatie over deze canon, zag ik dat er verschillende tekstvarianten zijn. De tekst waar ik vertrouwd mee ben is:

Have you seen the ghost of Tom? Long white bones and no skin on. / Wo-o-o-o-o-o-o Tom, wouldn’t it be chilly with no skin on?

(Heb je de geest van Tom gezien? Lange witte botten en zonder huid. / Wo-o-o-o-o-o-o Tom, zou het niet koud zijn zonder huid?)

Andere versies hebben het echter over de ‘Ghost of John’, en af en toe heeft deze ‘Bare white bones and the flesh all gone’ (kale witte botten en al het vlees verdwenen). Ik kon geen verwijzing vinden naar een historische Tom of John. Wat me wel duidelijk werd, is dat het een traditionele Halloween-canon is uit (uiteraard) Amerika. Op YouTube staan verschillende uitvoeringen.

Omdat dit wijsje in mijn hoofd bleef zitten (dat heb je vaak met die dingen), speelde ik er wat mee op de piano. Op de computer heb ik een paar variaties in maatsoort en ritme uitgeprobeerd, soms met ook een tegenstem op basis van het Ghost of Tom-melodietje, om te kijken of ik zo verschillende sferen kon creëren. En nu heb ik al drie Variaties op The Ghost of Tom: A in vierkwartsmaat, B in zes-achtste en C in driekwartsmaat. Hier kun je horen wat de computer ervan heeft gemaakt en een pdf van de partituur bekijken.

Het is heel leuk om zo met muziek te spelen, voor je het weet ben je een paar uur verder. Nadeel is wel dat het wijsje dan nog langer in je hoofd blijft hangen.

Vorige week volgde ik een cursus ‘filosofie en kunst in de moderniteit’ bij de Internationale School voor Wijsbegeerte. Ik heb daar weer heel veel interessants gehoord, veel moois gezien en veel te veel gegeten. Enkele krenten uit de pap komen vast wel in een blogstukje terecht, om te beginnen een muziekterm die ik niet kende: het Petroesjka- akkoord. Het kwam even ter sprake in een verhaal over de Ballets Russes in Parijs en werd niet uitgebreid toegelicht, dus ben ik thuis op zoek gegaan. Lees verder →