De laatste weken voor kerstmis, de ‘donkere dagen’, heb ik het best druk. Veel van mijn wekelijkse activiteiten geven de afsluiting van het lopende jaar een min of meer feestelijk tintje en dat gaat meestal gepaard met allerlei lekkers te eten en drinken.

De aftrap was dit jaar voor mij de kerstreis van Swetterhage, die na de lockdowns gelukkig weer door kon gaan. Met een aantal (oud-)leden van Tourdion zongen we net als in voorgaande jaren verkleed  als herders kerstliedjes op de route tussen verschillende scènes uit het kerstverhaal. (Zie 2017 en 2018 voor een impressie van eerdere edities.) De kop erwtensoep en het broodje kroket smaken altijd voortreffelijk.

Bij de laatste schilderles neemt iedereen wat te eten en drinken mee voor een gemoedelijke nazit. Mijn pakje met zoute koekjes kon ongeopend mee terug, want de anderen hadden veel lekkerder dingen meegenomen. Eigenlijk is dit seizoen voor het schilderen nog niet echt afgelopen, want de vrijdag voor kerst werken we vanaf vier uur met een klein groepje in DOK nog verder aan onze miniatuurstillevens. Die kunnen we al dan niet voor een goed doel verkopen, daarover is de organisatie niet helemaal duidelijk. Wij doen het voornamelijk voor de gezelligheid, dus ik neem mijn koekjes gewoon weer mee.

Voor mijn vrijwilligerswerk in De Bieslandhof hielp ik deze laatste keer niet bij het schilderen of ‘de zangvereniging’, maar bij een workshop op een kerstmarkt. Bewoners konden hier naast de kerstboom een polaroidfoto van zichzelf laten maken. Mijn taak was het tekenen van een cirkel op die foto, die dan door volgende fröbelaars werd uitgeknipt en op een rond kartonnetje geplakt, dat uitbundig werd versierd. Uiteindelijk kregen de mensen hun eigen kerstbal mee met veel glitter. Hier viel voor mij niet veel te snaaien: het bleef beperkt tot een bekertje koffie met een kerstkoekje.

De repetities van Cantarella werden afgesloten met een ‘open podium’ na de pauze. Ik had de stoute schoenen aangetrokken en heb daar een kerstlied gezongen: ‘It came upon the midnight clear’. De Glühwein heb ik aan me voorbij laten gaan, maar na die gezongen nootjes ging een handvol pindanootjes er best wel in.

Ook met de creaclub hebben we een kersttraditie: een (sterk) drankje  bij of in de koffie en bijpassende versnaperingen.

En dan moeten het echte kerstgebeuren en de jaarwisseling nog komen.

In 2023 zal ik waarschijnlijk enige matiging moeten betrachten, maar vooralsnog geniet ik ervan.