De weken voor Kerstmis zijn voor koorzangers vaak drukke tijden, met allerlei optredens: op straat, in kerken of kantines. Dit jaar zag het er echter naar uit dat ik geen enkele keer aan de bak kon. Maar gelukkig kwam kamerkoor Tourdion, waarvan ik sinds afgelopen zomer geen lid meer ben, met de vraag of ik mee wilde zingen in Swetterhage.

Nou, graag! Swetterhage, een woon-, werk- en leefgemeenschap voor verstandelijk gehandicapten, organiseert elk jaar een ‘kerstreis’. De bewoners, hun begeleiders en andere belangstellenden volgen dan een route over het terrein die langs verschillende locaties met activiteiten voert. Een van die activiteiten waren wij. Vorig jaar hadden we ook meegedaan en dat was heel leuk geweest. Behalve Tourdion waren er orkestjes, andere koren en een kerststal. Langs de hele route reden engeltjes op rolschaatsen of met een step.

Iedereen die optrad moest zich verkleden. De organisatie zorgde voor kostuums, die we in een van de gebouwen konden ophalen. Vorig jaar waren we vermomd als herders. Deze keer ook, maar we waren nu minder goed als zodanig herkenbaar. Kennelijk waren er te weinig hoofddoeken. Nu leken we meer op hippies. De gewaden, twee aan elkaar genaaide vierkante lappen met een sjerp om je middel, waren nog even onflatteus.

We stonden in een gang die naar een lokaal leidde waar een toneelstukje werd opgevoerd. Het publiek kwam binnen, luisterde even naar ons en liep dan door naar het lokaal waar de oproep van keizer Augustus tot een volkstelling werd aangekondigd met een trompet. We zaten elkaar wat in de weg, maar dat mocht de pret niet drukken. Onder leiding van Petra Rouss namen we zo’n beetje ons hele kerstrepertoire door, met veel vierstemmige carols, maar ook Jingle Bells en The little drummer boy. Natuurlijk hadden we kunnen volstaan met een stuk of drie liedjes, want het publiek was immers op doorreis, maar het is veel te leuk om al die klassiekers weer te zingen.

En in de pauze kregen we erwtensoep en een broodje kroket. Dat is genieten toch?