Eigenlijk is dit een tweedehandsstukje, want oorspronkelijk schreef ik het voor het blog van mijn zangkoor, Cantarella. Het leek me in deze paastijd met enkele kleine aanpassingen ook geschikt voor Achter de Sansevieria’s.

Op vrijdag 31 maart heb ik in de Raamstraatkerk een uitvoering bijgewoond van het Participatiekoor, met hoogtepunten uit de Matthäus Passion (MP). In de nieuwsbrief van Omroep West had ik er een artikel over gelezen en op de site van dat koor had ik de documentaire ‘Als klanken kleuren’ bekeken. Dat had me nieuwsgierig gemaakt naar dit optreden.

Het Participatiekoor is een ‘inclusief oratoriumkoor voor mensen met dementie’. In dat koor worden zangers met dementie bij het instuderen en het optreden ondersteund door ‘mantelzangers’. Het fenomeen Participatiekoor bestaat vijf jaar en ter gelegenheid van dit lustrum werd ook in Delft opgetreden. Het koor, in Delft versterkt met onder meer enkele leden van Toonkunst Rotterdam, werd begeleid door leden van het Holland Symfonie Orkest en stond onder leiding van Ardjoena Soerjadi. De koorklank was stevig en kwam goed over, evenals het kleine orkest. De solisten en de gekozen dynamiek en tempi spraken me minder aan, maar uiteindelijk deed dat er allemaal niet toe. Het geheel heeft niet alleen door de achtergrond ervan indruk op me gemaakt (en natuurlijk is de MP altijd indrukwekkend, hoe dan ook uitgevoerd).

De inhoud van de MP kreeg voor mij deze keer namelijk een nieuwe invalshoek. Dat kwam met name doordat de rol van de evangelist was vervangen door een verteller die de tekst van de koralen en aria’s koppelde aan hoe iemand met dementie de reacties van de omgeving ervaart en omgekeerd. Dat gaf een koraal als ‘Mir hat die Welt trüglich gericht’ toch een andere lading. Daaruit sprak nu ook iets van de verwarring van iemand die niet goed meer snapt wat er om zich heen gebeurt.

Mocht ik ooit weer meedoen aan de MP, dan zal deze interpretatie mijn ervaring bij het zingen zeker mee kleuren.