In mijn blogstukje van 20 januari staat dat 2023 het Jaar van het Konijn is. Dat klopt, maar het zal inmiddels, zeker in Delft, maar weinigen zijn ontgaan dat dit jaar deels ook in het teken staat van de schilder Johannes Vermeer. Deze werd in 1632 in Delft gedoopt en hij stierf in 1675, geen jaartallen die aanleiding geven tot een speciaal Vermeerjaar. Het Rijksmuseum pakt echter uit met een grote expositie, waar een groot aantal van zijn werken te zien is.

Ook Delft laat de gelegenheid om zich als aantrekkelijke toeristentrekpleister te presenteren niet aan zich voorbij gaan. In museum Het Prinsenhof is de tentoonstelling ‘Het Delft van Vermeer’ te zien, evenals die in Amsterdam van 10 februari t/m 4 juni 2023, met aandacht voor de cultuurhistorische context waarin Vermeer werkte. En op de televisie gaan ze na een nieuwe Rembrandt vanaf 12 februari op zoek naar een nieuwe Vermeer.

Nu heb ik eerlijk gezegd geen speciale klik met Vermeer, maar dit was voor mij wel aanleiding om eens na te gaan of ik ergens misschien toch raakvlakken met zijn werk heb gehad. Ik kon er twee vinden. Het eerste is Het Melkmeisje. In mijn blogstukje Borduren uit 2018 vertel ik over het geborduurde melkmeisje dat ik voor de verzameling van Jenneke had gemaakt.

Mijn tweede op een Vermeer geënt werkje is het roemruchte Straatje. Daarvan had ik in 2015 een mixed media collage gemaakt. Daarin had ik trouwens ook een paar van de varkens verwerkt die in het voornoemde blogstukje over borduren te zien zijn. Aanvankelijk was ik van plan die collage weer als basis voor een schilderij te gebruiken, maar daar is het nooit van gekomen. Ik vond het paneeltje met een foto en enkele schetsen terug in een opbergbak met het etiket ‘actueel’, een titel die de lading duidelijk allang niet meer dekte.

Maar wie weet, misschien is al die aandacht voor deze Delftse schilder een stimulans om het etiket weer in ere te herstellen en me opnieuw door een Vermeer te laten inspireren; iets met een parel bijvoorbeeld.