Wie wat bewaart die heeft wat, en dat komt me regelmatig van pas. Bij het opruimen kom ik dan iets tegen dat me opnieuw weet te boeien en me ertoe aanzet er weer mee aan de slag te gaan. Zo was ik ooit eens begonnen aan een borduurwerkje van een haventafereeltje. Van een gestileerde weergave die ik van een foto had gemaakt, wilde ik met zwarte borduurzijde een verfijnd schilderijtje maken. Dat duurde me uiteindelijk veel te lang. Het werkje verdween dan ook al snel ergens in een kast.

Enkele jaren geleden dook het weer op bij een opruimactie, samen met de tekening op doorslagpapier, maar zonder de foto. Het plaatje sprak me nog steeds aan en ik gebruikte die tekening voor een aantal experimenten met vlakvullingen en verschillende materialen. Tussendoor maakte ik toen toch ook het borduurwerkje maar af, in een sterk vereenvoudigde vorm, al kostte dat nog steeds veel meer tijd dan mijn experimenten.

Op een goed moment vond ik dat ik dit onderwerp wel voldoende had uitgediept. De resultaten en het gebruikte materiaal had ik netjes in een map gestopt, tevreden dat ik weer eens een project had afgerond.

Maar er kwam toch nog een vervolg. Bij het uitzoeken van een krat met plaatjesboeken deed ik een verrassende ontdekking. In het plaatjesboek Beautiful Britain van John Burke, uit 1976, vond ik zowaar de oorspronkelijke referentiefoto terug. Het blijkt een afbeelding te zijn van een aantal huisjes aan de haven in het plaatsje Lynmouth in Devon, in het Zuidoosten van Engeland.

De voorgrond verschilt een beetje van wat ik op de tekening had weergegeven. Daarop had ik een aantal dingen aangepast, maar de huizenrij is duidelijk herkenbaar. Die blijkt nog steeds te bestaan zag ik op recentere foto’s die ik op internet vond, maar hierop is het laag water en de hoek is anders.

Misschien is dit blogstukje de definitieve afronding van dit project, dat ooit met een mislukt borduurwerkje is begonnen. Maar misschien ook niet.