
Door corona was ons gebruikelijke ‘weekje weg in het voorjaar’ anderhalf jaar uitgesteld, maar eind september kwam het er dan toch van en zat ik met zus en schoonzus in een zespersoons Roompothuisje in Egmond aan Zee, zespersoons, want dan hebben we alle drie een eigen kamer.
In wezen verschillen mijn bezigheden in de vakantie niet veel van thuis. In plaats van de papieren krant lees ik hem dan op mijn tablet, ik handwerk wat meer en zet mijn vijfduizend (of meer) stappen in een andere omgeving, in de duinen bijvoorbeeld, waar je een toegangskaart voor nodig blijkt te hebben. Die was verkrijgbaar bij de receptie, die tegenwoordig service point heet. Ons pad voerde onder meer door de Wimmenummerduinen, een zeedorpenlandschap met een groot aantal ‘akkertjes’, een soort volkstuintjes die landjes worden genoemd.
Langs het pad stonden af en toe informatieborden, die ik aandachtig heb gelezen, een mooi excuus om even op adem te komen. Op de landjes werden sinds de negentiende eeuw ‘duinpiepers’ geteeld. Die waren minder vatbaar voor de aardappelziekte, die in 1845-1849 in West-Europa een voedselcrisis veroorzaakte en waren dus zeer gewild. De landjes waren voor de bevolking onontbeerlijk om te overleven, maar tegenwoordig is het meer een kwestie van hobbytuinieren. Het gebied is sinds 1992 in het bezit van de PWN, het waterleidingbedrijf van Noord-Holland. Thuis bleek al die informatie natuurlijk ook op internet te vinden, bijvoorbeeld op natuurwijzer.nl of Hortus in focus.

Toen het in het begin van de week nog mooi weer was hebben we op de fiets een excursie gemaakt naar de Abdij van Egmond in Egmond Binnen. Monniken zagen we daar voornamelijk in gestileerde vorm en in de abdijwinkel ontbraken hebbedingetjes van mijn twee favoriete heiligen: Sint Cecilia (van de muziek) en Sint Hieronimus (van de vertalers), maar de tuinen waren mooi.

Het huisje was niet echt berekend op zes personen. Het aantal bedden, stoelen en bestek is keurig uitgeteld, maar zelfs met zijn drieën is het moeizaam manoeuvreren tussen de eettafel en een reusachtige zitbank. Bij de inrichting was ook geen rekening gehouden met een plaats voor de vuilnisbak: die blokkeerde ofwel de koelkast, ofwel de toegang naar de slaapkamer met stapelbedden.

Toch hebben we een prima vakantie gehad.
Het was inderdaad een fijne vakantie! We hebben zelfs trappen getrotseerd om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht op Egmond aan Zee. In de verte was de zee ook echt te zien:
het was de inspanning wel waard!
LikeLike
Lekker uitgewaaid
LikeLike