Sinds kort ben ik ‘groottante’ van achternichtje Bo. Ik noem mezelf groottante omdat oudtante zo bejaard klinkt. Dat ben ik natuurlijk ook als pensionada, maar in zekere zin volg ik hiermee mijn neefje na, de zoon van mijn broer en inmiddels vader van deze nieuwste Adelaar. Hij noemde zichzelf namelijk oma’s  ‘grootzoon’.

Hoe zit het in andere talen met aanduidingen als oud-, groot-, klein- en achter-, waarmee familierelaties worden aangegeven die een stap verder verwijderd zijn dan vader, moeder, broer, zus, zoon of dochter?

In het Engels hebben ze allemaal het voorvoegsel grand– en als je er ‘great’ voor plakt is het nog een stap verder weg. Behalve voor tantes: grandaunt  (‘zuster van een van grootouders; tante van een van de ouders’) en great-aunt (nog een generatie verder terug: de zuster van een overgrootouder) zijn in het Nederlands allebei oudtante.

Op de site glosbe.com, waar je woorden uit een heleboel talen in een heleboel andere talen kunt vertalen, heb ik voor een aantal andere talen gekeken hoe oudtante, kleinzoon en grootmoeder daar worden genoemd:

Frans: grande-tante; petit-fils; grande-mère

Duits: Grosstante; Enkel; Grossmutter

Italiaans: prozia; nipotino; nonna

Spaans: tía abuela; nieto; abuela

Ik vond de benaming groottante zelfs terug in een online Vlaams woordenboek, met de vermelding dat het in standaard-Nederlands ‘oudtante’ is. Maar bijna overal geldt dus: niks ‘oud’. Groot en misschien zelfs groots: het is inderdaad iets geweldigs, zo’n beginnend mensje. ‘Grote avonturen beginnen klein,’ is het motto op het geboortekaartje van Bo, en het begin is veelbelovend!

Maar wat is Bo nu eigenlijk van mij? De term ‘achternichtje’ is niet eenduidig. De duidelijkste en meest toepasselijke omschrijving die ik vond is ‘tantezeggersdochter’, al hebben geen van mijn neefjes en nichtjes mij ooit tante genoemd.