‘Geen neerslag verwacht,’ meldde de buienradar vorige week, maar toen ik naar buiten keek stortregende het en was er een flink onweer aan de gang. Goed, formeel klopte die melding: de neerslag werd niet verwacht, maar was er al. Nu is de buienradar wel vaker wispelturig. Een kwartiertje na zo’n ‘geen neerslag verwacht’ zie ik toch vaak plotseling grijze heuveltjes  verschijnen op de grafiek, als een bergetappe in de Tour de France.

Ik lees de weerberichten in de krant altijd met plezier en bewondering, hoewel, voorspellingen? Ik heb de avondkrant van de NRC en daar staat hetzelfde in als in de ochtendkrant. Dus de voorspelling betreft grotendeels  de inmiddels voorbije dag, al werd ze vroeger gedaan. De vage formuleringen zorgen ervoor dat het meestal klopt. Dat hebben weersvoorspellingen gemeen met krantenhoroscopen, exemplarische voorbeelden van nietszeggendheid waar je je geen buil aan kunt vallen.

’Perioden met zon.’ ‘Voor zondag is er ruimte voor wat zon en kan het meestal droog zijn.’ ‘Het kan overwegend droog blijven, met mogelijk mist in de nacht of vroege ochtend.’ Ja, dat kan allemaal. Wat voor weer het ook wordt of is geworden, zo’n voorspelling komt altijd uit, dankzij woorden als ‘kan’, ‘mogelijk’ en ‘meestal’, of standaardkreten als ‘overwegend droog, ‘op de meeste plaatsen’, ‘verspreid enkele buien’.
Ook ‘waarschijnlijk’ is goed te gebruiken: ‘Waarschijnlijk schampt vrijdag een volgende neerslagzone de westkust.’ En als die zone dat toevallig niet doet, dan blijft het droog. ‘Wisselvallig’ is ook zo’n handig woord, en natuurlijk het aloude ‘hier en daar een bui’.
Ik kan echt genieten van pareltjes als:  ‘Verspreid valt een aantal buien, maar tussendoor is er soms ook een gaatje voor de zon.’ En: ‘Als de mist niet optrekt, wordt het boven nul.’ Kort samengevat: ’t kan vriezen en ’t kan dooien.

Het weer en de voorspellingen ervan zijn een dankbaar gespreksonderwerp in sommige sociale situaties. Eigenlijk heb je elkaar niets wezenlijks te vertellen, maar stommetje spelen is ook wat ongemakkelijk. Steevast sloot mijn oude buuf dergelijke weergesprekjes af met: ‘Het is maar goed dat we er niets over te zeggen hebben. Er is nu al oorlog genoeg.’