Als je op straat een i tegenkomt, dan weet je: hier is informatie te vinden. Daar hebben daar vooral toeristen en reizigers baat bij. Meestal zullen de informanten die je daar treft je weinig kunnen vertellen over imaginaire getallen, en krijg je als het meezit een reactie als: ‘O ja, i, dat is toch de wortel uit min één?’ Dan heb je waarschijnlijk een student met een vakantiebaantje getroffen.

Ach ja, informatie. Dat is de grondstof van mijn oorspronkelijke vakgebied, de informatica. Daar leer je niet direct iets over treintijden of openingstijden van musea en andere momenteel niet toegankelijke instanties, maar dankzij de informatica kunnen de mensen achter de informatiebalie die gegevens met een druk op de knop boven water krijgen.

De term ‘informatiekundige’ werd overigens ingevoerd in de tijd dat informatica en computers het nieuwste van het nieuwste waren. De bibliotheekopleiding die ik toen volgde had dat gedaan als vervanging van de kennelijk minder aansprekende term ‘wetenschappelijk literatuuronderzoeker’. Toentertijd werkten we bij die opleiding nog met echte kaartenbakken.

Tegenwoordig verwijst de i in samenstellingen volgens Van Dale naar ‘internet’, bijvoorbeeld in i-bankieren of i-handel. Maar volgens mij is dat gewoon de vernederlandste vorm van e-banking en e-commerce. De ‘e’ hierin wordt op z’n Engels immers uitgesproken als ‘i’. Bij i-boek wordt in ieder geval wel doorverwezen naar e-boek. Die ‘e’ is dan de afkorting voor electronic. Bij ‘i-‘ als voorvoegsel in Engelse termen, uitgesproken als ‘ai’, gaat het om Apple-producten.

Natuurlijk mogen hier ‘de vijf i’s’ uit het zestiende Sociaal en Cultureel Rapport uit 2004 niet ontbreken. In dit rapport keek het Sociaal en Cultureel Planbureau zestien jaar in de toekomt. Als trends voor de toekomst werden toen vijf pijlers genoemd: individualisering, informalisering, informatisering, internationalisering en intensivering. Die zestien jaar zijn inmiddels achter de rug en het is best aardig om te kijken wat er uitgekomen is. Dat is inderdaad gedaan, in 2019 door het SCP zelf en al in 2013 door de Boekmanstichting, een kenniscentrum voor kunst- en cultuurbeleid.

Tot slot nog een paar puntjes op deze letter: de hoofdletter I is de afkorting voor Italië, voor het scheikundige element jodium en het Romeinse cijfer 1. Over de uitdrukking ’de puntjes op de i zetten’ heeft Onze taal een uitleg.