Deze week mocht ik eindelijk weer op bezoek bij mijn moeder (91) in het verzorgingshuis. Althans, mijn broers, zus en ik mochten haar meenemen voor een wandeling, want op haar kamer is bezoek nog steeds beperkt tot één persoon. Ik zag wel op tegen de reis met tram, trein en bus, maar ik had me grondig voorbereid. De afgelopen weken heb ik in een vlaag van huisvlijt een aantal mondkapjes gemaakt en ik had twee keer geoefend in de tram naar de tandarts.

Inmiddels had ik dus al een paar lastige eigenschappen van zo’n mondkapje opgemerkt . Het zit erg warm en bemoeilijkt de ademhaling. Toen ik hard had gelopen om de tram te halen moest ik even ‘bijhappen’ door het masker op te tillen. Dat het erg warm zit is in de winter misschien prettig, maar nu, in juni,  niet. In combinatie met een bril heb je een extra probleempje.  Die beslaat namelijk en bij het op- en afdoen van het kapje komt hij in contact met mijn wangen zodat ik hem schoon moet poetsen voordat ik weer iets zie. Vooralsnog vind ik ook dat het er raar uit ziet, of laat ik zeggen: het is even wennen. Mijn oren klappen naar voren, ook bij langere elastiekjes, en de gemaskerde mensen om me heen geven me het gevoel dat ik meespeel in een knullig toneelstukje.

Sommige mensen pakken het creatief aan, bijvoorbeeld met een kapje in de kleur van hun jas of anderszins in lijn met hun outfit. Mijn vergeetmenietjeskapje paste helaas niet bij mijn shirt. Dat is een punt van aandacht voor een volgende reis.

Onderweg naar Beverwijk stuitte ik op een onbewuste gewoonte. Als ik aan het lezen ben blijk ik bij het omslaan van een bladzijde altijd aan mijn vinger te likken. Nu moest ik daarvoor steeds het kapje even optillen (na een snelle blik of er niemand dichter dan anderhalve meter in de buurt was). Mijn omgang met mondkapjes behoeft duidelijk nog enige verfijning. Het zal daarbij niet meehelpen dat ik niet geloof in het nut van deze maatregel. Ik beschouw het maar als een uiting van solidariteit met al die mensen die voor hun werk een functioneel kapje moeten dragen.

Het was niet druk in de trein (dat is dan weer een voordeel van de maatregelen) en ik kwam probleemloos op mijn bestemming aan. Gelukkig was het mooi weer en konden we lekker in het park wandelen, waarbij we ons zo goed mogelijk aan de anderhalve meter afstand hebben gehouden.