Toen ik in september 2017 aan dit blog begon, omdat ik met pensioen ging, schreef ik: ‘Daar zit ik nu achter de sansevieria’s, bij gebrek aan geraniums. Planten met bloemen doen het niet zo goed bij mij. Sansevieria’s zijn onverwoestbaar, net zoals de andere vetplanten in mijn vensterbank.’ Inderdaad, ze zijn niet alleen onverwoestbaar, ze groeien als kool!

Bij de verhuizing nam ik dan ook drie grote, bijkans uit hun pot barstende sansevieria’s mee. De reis en een paar koude nachten op het balkon lijkt hun gezondheid echter behoorlijk aangetast te hebben. De bladen beginnen aan het uiteinde bruin te worden en ze ogen niet erg florissant. Toch hebben ze vroeger in mijn oude (koude) huis ook heel wat kou moeten doorstaan, zoals op deze kerstvensterbank waarin de plant er fraai bijstaat. Ik had daar toen nog geen centrale verwarming.

Onlangs heb ik enkele oude super8-filmpjes van ‘Jen-Pat-Veer-produkties’ laten digitaliseren. Dergelijke filmpjes maakten we begin jaren tachtig voor de amateurfilmfestivals van het Filmhuis Delft. Helaas is  de beeldkwaliteit na al die jaren sterk achteruitgegaan. Ze zijn nauwelijks meer om aan te zien en hebben voornamelijk nostalgische waarde (wat waren we jong, wat waren we slank, ach ja.) Een van die filmpjes was opgenomen in mijn kamer in het kraakpand waar ik toen woonde. En wat staat daar op de achtergrond? De oermoeder van al mijn huidige sansevieria’s!

Hopelijk overleven haar nazaten de voor hun zo traumatische verhuizing. Anita, die groene vingers heeft, heeft de ergst aangedane bladen eraf gehaald en de planten verdeeld over zes bloempotten, zodat ze wat meer ruimte hebben. Een van de overbevolkte sansevieria’s moet nog behandeld worden. Ze staan voorlopig ook min of meer in de luwte. En in het najaar, als de nachten weer kouder worden, mogen ze binnen overwinteren. Ik hoop wel dat ik er een paar over houd. Na meer dan vijfentwintig jaar met sansevieria’s zou ik ze missen en moet ik misschien alsnog een paar geraniums aanschaffen.