Mijn oude huis mis ik niet, afgezien van Kyra, die elke dag aan mijn voordeur krabbelde om een koekje te halen, en de vanzelfsprekende contacten met de buren. Maar mocht ik een aanval van heimwee krijgen, dan heb ik een remedie bij de hand.

Eind vorig jaar had de woningbouwvereniging een brief gestuurd met de mededeling dat er plannen waren om iets met de flat te doen, een ingrijpende renovatie of zelfs sloop, wat het zou worden wisten ze nog niet. Dat was voor mij aanleiding om met andere ogen naar mijn huis te kijken, objectiever als het ware, zonder me te laten afleiden door de inhoud. Het resultaat daarvan was een serie foto’s van opmerkelijke details en bepaalde op de schildercursus mijn keuze van een jaarthema. Ik wilde van de meest aansprekende details een schilderij van 50 bij 50 cm maken. Toen ik ging verhuizen had ik er vier af, maar sinds maart ligt de voortgang van dit project stil door de coronamaatregelen.

Een paar van die schilderijen heb ik in mijn nieuwe huis opgehangen. Dus als ik last van heimwee krijg, kan ik ernaar kijken en zie ik meteen weer hoeveel ik erop vooruit ben gegaan. In de map ‘te doen’ zitten nog wel een paar foto’s die geschikt zijn om verder uit te werken, maar ik betwijfel of ik met dit project doorga wanneer ik weer op de cursuslocatie kan schilderen.

Hier zijn foto’s van de oogst tot dusverre.