Als je op straat een M tegenkomt is er vaak sprake van een omleiding of, in de grote steden, een metrostation.  Of het is de bekende M van een vestiging van McDonald’s. In jaartallen met Romeinse cijfers die je wel eens op oude gebouwen ziet betekent de M ‘duizend’. Bij ‘gewone’ getallen in geschreven teksten zie je die duizend terug in voorvoegsels bij eenheden: de kleine m voor milli oftewel een duizendste: een milligram is een duizendste gram, en de hoofdletter M voor mega oftewel duizend: een megabyte of MB is duizend megabyte. Naast de bekende betekenissen van de ‘losse’ m als afkorting van meter en massa vond ik er ook een die ik niet kende.

Het woordenboek geeft namelijk als een van de vele betekenissen van een losse M dat die vroeger op nummerborden van auto’s uit Gelderland stond. In Wikipedia is over de geschiedenis van kentekens in Nederland te lezen dat er in 1906 een systeem werd ingevoerd waarbij de chauffeur een rijbewijs en een nummerbewijs moest hebben. ‘Deze nummerbewijzen werden per provincie uitgegeven, waardoor elk nummer begon met een of twee letters om de provincie mee aan te duiden.’

De logica van deze lettertoewijzing ontgaat me, maar dit systeem, waarbij het kenteken aan een persoon was verbonden, heeft het tot 1951 uitgehouden.

Met een aantal mmm-en achter elkaar in een tekstballon kun je aangeven dat een personage iets lekker vindt of ergens zo zijn twijfels bij heeft, of dat hij een melodie aan het neuriën is. Hiervoor geldt de bij vertalers roemruchte regel CIA, oftewel ‘context is alles’.

Het bekendste voorbeeld van het ‘zingen met gesloten mond’, oftewel bocca chiusa is het Zoemkoor uit de opera Madame Butterfly van Giacomo Puccini, hier uitgevoerd door de Hongaarse Staatsopera. Vorig jaar heb ik dat bij een scratch van het Groot Omroepkoor gezongen, maar die hoge bes lukte me niet met mijn mond dicht.