Ik kijk altijd met veel plezier naar de voorbeelden van onjuist spatiegebruik in de rubriek Ruggespraak van het tijdschrift Onze Taal, vooral wanneer die spatie of het ontbreken ervan een betekenisverschil oplevert. Onlangs zag ik echter een al dan niet terechte spatie in een artikel in De Groene (14 november p.11). Daar werd een lied geciteerd dat tijdens de lerarendemonstratie op het Malieveld werd gezongen: ‘Let the sunshine in’ uit de musical Hair, maar er stond ‘Let the sun shine in’.

Is die spatie daar wel of niet terecht? Oftewel is het ‘Laat het zonlicht binnen’ (zonder spatie) of ‘Laat de zon naar binnen schijnen’ (met spatie). Ik kende dit lied alleen van de radio en om mee te zingen maakt zo’n spatie natuurlijk niet uit. Ook blijft de strekking van de aansporing gelijk, maar in het subtiele betekenisverschil zag ik een actieve zon tegenover passieve zonneschijn. Opzoeken op internet dus, want ik heb van Hair geen cd, lp of dvd met een handig tekstboekje.

Op songteksten.net staat de versie zonder extra spatie, evenals op metrolyrics.com en de meeste andere sites die ik bezocht. Ik kwam er wel een tegen met de spatie op weer een andere plaats, maar die hoorde bij een bewerking tot houseversie op YouTube.

Op YouTube is ook de betreffende scene in de film uit 1979 te vinden. Die maakte dat ik me tegelijkertijd nostalgisch en oud voelde en nu de hele film wil gaan bekijken.
Dit was natuurlijk geen uitputtend bronnenonderzoek, maar ik denk toch dat de spatieloze versie de correcte is. Laat de zonneschijn maar komen!

Over onterecht spatiegebruik maken veel mensen zich druk, soms ook omdat het in verband wordt gebracht met de ‘verengelsing’ van het Nederlands. Het heeft zelfs een eigen lemma in Wikipedia, waarin verschillende soorten spatiefouten worden beschreven, met enkele mooie voorbeelden van onbedoelde betekenisverandering (‘oude kaaskroketten’ versus ‘oudekaaskroketten’). De Stichting SOS (‘Signalering Onjuist Spatiegebruik’), die al vijftien jaar blijkt te bestaan, heeft op haar website talloze plaatjes staan van onterechte spaties in de openbare ruimte en er zelfs een boek over gemaakt: ‘Weg om legging’.