Op 16 juni 2019 heb ik samen met mijn broer Hans (en nog een paar honderd anderen) meegedaan aan een meezingconcert van het Groot Omroepkoor. In TivoliVredenburg in Utrecht studeerden we een programma met ‘Gouden Opera Koren’ in, dat ’s avonds samen met het Groot Omroepkoor werd uitgevoerd. Op de foto sta ik helemaal rechts op het balkon, met een grote goudgele corsage, tussen de witte balkjes. De meeste werken waren voor mij een feest van herkenning.

De vele zanguren bij Opera- en Operettekoor Animo in Beverwijk en Die Delftsche Sanghers in Delft bleken hun vruchten af te werpen. Haast probleemloos zong ik wel drie lettergrepen op een achtste nootje. Het was heerlijk om al die ‘gouwe ouwe’ Verdi-koren weer eens te zingen. En zelfs de ergernis dat enkelen hardnekkig ‘Tsjie’ en ‘Tsjee’ zingen in plaats van ‘Ki’ en ‘Kee’ als er ‘Chi’ en ‘Che’ staat deed deze keer geen afbreuk aan mijn goede humeur. Met de jaren word ik milder, merk ik.

Op YouTube staan verschillende fragmenten die een indruk geven van die dag. (Daar heb ik op gewacht voordat ik dit blogstukje schreef.) In de lange en de korte impressie ben ik meteen in de eerste halve minuut te zien en in de lange versie komt mijn broer na ongeveer anderhalve minuut in beeld. Hij had de mazzel dat hij bij de repetitie naast een lid van het Groot Omroepkoor zat, Palle Fuhr Jørgensen, die heel vaak als solist is opgetreden bij concerten van Animo.

In de lange impressie is te zien dat een deelnemer wordt ‘ingelijst als vriend’. Ook ik heb me die dag opgegeven als ‘Vriend van het Groot Omroepkoor’ en ook ik ben dus ingelijst, compleet met een gouden kroontje op mijn hoofd.

Volgend jaar is er weer een meezingconcert van het GOK. Als het een even aantrekkelijk programma is hoop ik er weer bij te zijn (en dan krijg ik als vriendin nog korting ook).