In de column Buitenland van Mathieu Segers in de Groene van 7 maart staat dat volgens minister van Financiën Hoekstra ‘het t-woord’ dreigt wanneer stabilisatie van de euro gekoppeld zou worden aan een nieuw instrument voor een eurozonebudget. Met t-woord bedoelt hij ‘transferunie’. Toch denk ik bij ‘t-woord’ eerder aan een verwijzing naar iets met de vorm van een T: T-shirt, T-kruising.

De tweede definitie van T in Van Dale luidt inderdaad: ‘Wat de vorm heeft van een drukletter T.’ In de eerste definitie hebben t en T zoals veel letters vaak een bepaalde natuur- en/of scheikundige betekenis. De t staat dan onder meer voor tijd en temperatuur en de T voor thymidine, een van de bouwstenen van DNA. In de natuurkunde is de hoofdletter T ook de ‘tesla’, de internationale eenheid van magnetische inductie, die tegenwoordig vooral bekend is van de gelijknamige elektrische auto.

Minder bekend, bij mij althans, is dat T in de mystieke theosofie wordt gebruikt voor tau, als symbool van de tweevoudige voortbrengende kracht. Dat blijkt fascinerende materie. Tau is namelijk een mens in vermomming! Op theosofienet staat bij een hoofdstuk over de mysteriën van het zevental een toelichting op ‘saptaparna’. Dat betekent ‘mens’, maar in de Griekse mythen komt het vermomd voor en heet dan tau:

‘De T (tau), gevormd uit het cijfer 7 en de Griekse letter Γ (gamma), was het symbool van het leven en van het eeuwige leven: van het aardse leven, omdat Γ (gamma) het symbool van de aarde (gaia)¹ is; en van het ‘eeuwige leven’, omdat het cijfer 7 het symbool is van hetzelfde leven, verbonden met het goddelijke leven; het dubbele teken, uitgedrukt in meetkundige figuren, is een driehoek en een vierkant, het symbool van de zevenvoudige mens.’ Het is net een huisje, maar hieronder staat dus een voetbelelftal.

En wat is die angstaanjagende transferunie nu eigenlijk? De financiële begrippenlijst geeft het antwoord: ‘Een unie tussen landen die gebruik maken van dezelfde munt waarbij bepaalde afspraken en regelingen bestaan die ervoor zorgen dat de sterke landen de zwakke landen overeind houden met behulp van geldstromen van sterkere naar de zwakkere landen.’