Deze week was ik snipverkouden, met als gevolg onder meer een grote zak gebruikte papieren zakdoekjes. En toen zat ik ineens met de prangende vraag: wat voor afval is dit? In welke container kan ik dit kwijt? Hoewel mijn hoofd inmiddels vol watten zat deed ik mijn best een verantwoorde keuze te maken.

Omdat ik zo verkouden was speelde dit beslismoment zich vertraagd af en het kostte enige moeite om de verschillende argumenten helder te krijgen.

Mijn gebruikte zakdoekjes zijn geen glas, zoveel is wel duidelijk. Het grootste deel is papier. Vies papier, dat wel, en met al die bacillen die er misschien nog in zitten is de GFT-bak voor organisch afval volgens mij ook een reële optie. Mijn appelschillen gooi ik daar immers ook verpakt in een velletje keukenpapier in. Maar In beide gevallen zou ik de plastic zak waarin ze zaten leeg moeten schudden. Bah, dat was vast ook niet gezond voor de omgeving. De zak met inhoud zou ik misschien in zijn geheel in de bak voor plastic kunnen gooien. En natuurlijk is restafval altijd een optie.

Dit dilemma komt wel vaker voor. Er is allerlei hybride afval waarbij je keuzes moet maken, bijvoorbeeld bij de kartonnen tissuedoosjes – om even in de verkoudheidssfeer te blijven – waar aan de bovenkant een soort plastic flapje zit. Meestal haal ik dat er af voordat ik ze bij het oud papier doe. Zo blijk ik onwillekeurig een hiërarchie aan te houden: plastic mag niet bij papier, maar papier wel bij plastic. Ik laat de papieren etiketten op plastic flessen (en op glazen potten) gewoon zitten.

Al met al valt het niet mee om milieubewust met afval bezig te zijn. Uiteindelijk is de plastic zak met inhoud in zijn geheel de restafvalcontainer in gegaan. Die heeft het voordeel dat hij vlak naast mijn huis staat. Zo gaat het milieu aan mijn gemakzucht ten onder.