Af en toe kom ik op websites waar ik wat langer rondkijk omdat ik er min of meer interessante dingen tegenkom. Zo mag ik graag wat grasduinen op DBNL, de digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren. Daar kom ik regelmatig terecht, soms vanuit een gerichte zoekopdracht, zoals die naar Vondels Palamedes voor een van mijn eerdere blogstukjes, soms omdat een nieuwsbrief of andere bron me erop attendeert dat er nieuwe boeken zijn opgenomen.

Zo kwam ik er onlangs achter dat nu het oeuvre van Cissy van Marxveldt in DBNL staat. Vroeger heb ik haar Joop ter Heul-boeken verslonden en Een zomerzotheid heb ik toen meteen gedownload. Dat downloaden doe ik overigens wel vaker, al vraag ik me af waarom: mijn computer staat inmiddels vol met boeken uit DBNL die ik ooit nog eens wil lezen (denk ik, hoop ik), maar lezen vanaf de computer vind ik niet prettig en mijn e-reader ligt ergens te verstoffen.

Behalve een schat aan gedigitaliseerde boeken en tijdschriften blijkt er onder het tabblad Selectie ook gerubriceerde informatie over bepaalde thema’s te staan. Daar vond ik bijvoorbeeld over ‘embleem’:
‘Het embleem kenmerkte zich door een combinatie van woord en beeld: vaak een korte spreuk (motto), afbeelding (pictura) en onderschrift (subscriptio), maar ook andere samenstellingen en vormen kwamen voor.’
Een aantal links in de beschrijving werkte niet, maar ik kreeg toch een aardig beeld. Het ‘onderschrift’ was vaak een stichtelijk dan wel amoureus dan wel komisch versje. Grootheden als Hooft (Emblemata amatoria) en Cats (Sinne- en minnebeelden) hebben aan het genre van de liefdesemblemen bijgedragen, maar voornamelijk in de vorm van tekst zag ik toen ik die werken in DBNL bekeek.Mijn eerste associatie bij de definitie was echter met de bekende beroepenplaatjes van Jan Luyken, met inderdaad een opschrift, een plaatje en een versje (Spiegel van het menselyk bedrijf). Maar ook moest ik denken aan blogstukjes, die met titel, plaatjes en een praatje een verre nazaat lijken van de emblemata.