Ik had verwacht dat ik de J in het periodiek systeem der elementen terug zou vinden, maar nee. Er is geen element J. Jodium blijkt namelijk I te heten. Wel geeft de J volgens Van Dale verschillende natuurkundige termen aan, zoals de joule. Deze officiële eenheid van energie gebruiken we in het dagelijks leven niet vaak. Het rekenen met de door menigeen vervloekte calorieën is niet uit te roeien. En wij maar lachen om de Engelsen die zo stug volharden in hun feet, inches en miles.

De joule is vernoemd naar de Britse natuurkundige James Prescott Joule (1818-1889). Over de uitspraak ervan staat in Wikipedia bij het lemma ‘joule’:

‘Hoewel tegenwoordig de joule in Nederland uitgesproken wordt als rijmend op zwoel of zwoele, werd vroeger meestal de uitspraak rijmend op het Engelse owl gehanteerd. In België is de uitspraak met een duidelijke “oe”-klank gangbaar. Aangezien de familie Joule uitgestorven is, is niet met zekerheid bekend hoe de naam Joule werd uitgesproken.’

En bij het lemma van James Prescott Joule
‘De naam Joule wordt tegenwoordig algemeen uitgesproken als “dzjoel”, rijmend op boel. In het verleden echter ook als “dzjaul(e)”, rijmend op Paul. Zelfs tijdens Joules leven was er geen eenduidigheid en werden verschillende uitspraken naast elkaar gebruikt. In het Vlaams wordt de uitspraak “joe-le” gebruikt, waarbij het eerste deel uit wordt gesproken als in “joepie”. Van het tweede deel wordt ook de letter “e” uitgesproken.

Met een losse J als woord heb je het daarmee wel gehad. Als je het woord J fonetisch opschrijft, ‘jee’, is het een bastaardvloek.

Op de valreep zag ik in mijn woordenboek Engels-Nederlands dat de losse ‘J’ in het Engels ook nog een iets frivolere betekenis heeft:

Naar het schijnt krijgen regelmatige gebruikers per dag veel meer joules binnen dan mensen die nooit wiet gebruiken. Dat komt natuurlijk door de vreetkicks.