Soms erger je je aan kleine dingen die in principe eenvoudig te verhelpen zijn, zoals een kapot ophanglusje, een ontbrekende knoop of een gat in je broekzak. Het ongemak is te klein om direct in actie te komen en als je geen aantekening op je to-do-lijstje maakt ben je het vaak binnen de kortste keren weer vergeten.

De ene keer kun je zo’n simpel klusje niet doen omdat de situatie er niet naar is. Dan merk je in de in de garderobe van de Doelen: o ja, ik moet dat lusje nog maken. Na afloop van het concert denk je er niet meer aan of vind je het niet belangrijk genoeg. Een andere keer heb je haast en zorg je met een veiligheidsspeld of een paar nietjes voor een provisorische oplossing.
Onlangs heb ik een dergelijk klusje na enkele maanden eindelijk aangepakt. Op mijn wc hangt een ingelijste collage en elke keer ergerde ik me aan een lintje dat er onderuit kwam. Dat lintje zit vast aan de kartonnen steun achter op de lijst, die je kunt uitklappen wanneer je het ingelijste werk wilt neerzetten in plaats van ophangen. Dankzij het lintje klapt die steun niet helemaal open in een spagaat.

Deze lichte ergernis was van zo korte duur dat ik er nooit een klusje voor op mijn to-do-lijstje heb gezet. Toen kreeg ik op een bepaald moment het idee om er een fotoreportage van te maken. Die gedachte was sterker dan de ergernis en verdween niet binnen een paar seconden. Dat liep uit op een concrete, voorbereidende actie en zo kwam ik er eindelijk aan toe iets aan het storende lintje te doen. Met plakband heb ik het aan de achterkant vastgeplakt en nu hangt de collage er weer keurig bij. Natuurlijk had ik ook een andere lijst op kunnen hangen of een werk zonder lijst, maar deze oplossing voor dit regelmatig terugkerende, maar steeds vergeten ergernisje gaf me het voldane gevoel dat ik dit klusje uiteindelijk toch maar keurig had geklaard, zij het op een wat omslachtige manier.