Het vlot niet erg met opruimen en ontspullen. Onlangs las ik een tip: je hoeft de dingen zelf niet te bewaren als je er een foto van maakt en eventuele herinneringen eraan vastlegt. Goed idee, dacht ik. Dan heb ik de foto nog als iets (min of meer) tastbaars nadat ik iets heb weggedaan.

Voor boeken werkt dit natuurlijk niet, maar de theepot met theemuts die op een keukenkastje staat te verstoffen leek me een prima begin. Tegenwoordig sla ik voor een kop thee een theezakje door een glas heet water. Voor grotere hoeveelheden gebruik ik een thermoskan heet water en kunnen gasten zelf een smaakje uitzoeken.

Die theepot met theemuts stamt uit de tijd dat ik in het VWS-gebouw werkte, een jaar of tien geleden, waar de koffie uit de automaat niet te hachelen was. Toen kon (en mocht) je nog spullen op je bureau of kast laten staan. De theemuts maakte ik uit een patchworklap van mooie stofjes die ik had liggen. Dit werkje was ooit de opmaat geweest tot een héél mooi sprei. Mijn ambitie was inmiddels al teruggebracht tot ‘een héél mooi kussenovertrek’, maar nu vond de lap uiteindelijk zijn bestemming als theemuts. Aangevuld met een mandje waarvoor ik een bijpassend kussentje maakte en een standaard theepot was mijn kantoor-theeset compleet.

Maar nu staat die dus al jaren ongebruikt in de keuken en het leek me een veelbelovend idee om hier de aanpak met foto plus herinneringsstukje op los te laten. Bij het maken van de foto’s viel me opeens van alles op. De binnenkant van de theemuts en het kussentje in het mandje blijken een prachtig vlekkenpatroon te hebben, want ik morste natuurlijk ook wel eens. Vrij veel zelfs, zo te zien. Dergelijke vlekken kunnen een prima uitgangspunt zijn voor een zentangle-tekening.

Nu werd het wegdoen eigenlijk nog veel moeilijker. Die theepot kan ik met goed fatsoen wel ergens bij een rommelmarkt of goede-doelen-bazaar kwijt, maar de muts en het kussentje? Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om die bij het restvuil te dumpen. Zulke mooie vlekken! Maar waar moest ik ze dan laten? Het handigste blijkt om alles gewoon op de kast te laten staan. Poging mislukt.