De K is hier de K van kijken: kijken naar Kunst en naar Kabeltelevisie, maar ook van het om je heen kijken als je aan het wandelen bent, op zoek naar de letter K in het wild.

Kunst Kijken deed ik bijvoorbeeld in de vakantie op de Veluwe in museum Kröller-Müller, waar we bij de ingang opgewacht werden door een kunstwerk in de vorm van een grote K. Je moet er wel onder een bepaalde hoek naar kijken, anders lijkt het meer op een kraaienpoot.

Op weg naar mijn werk kwam ik met de tram altijd langs een gebouw met het opschrift ‘Kunstgebouw’. Daar ben ik op een keer speciaal naartoe gelopen om de logo’s op de ramen te fotograferen. Ik had geen idee wat er in dat gebouw gebeurde en heb het nu maar eens gegoogeld. Volgens de website maakt Kunstgebouw ‘zichtbaar wat er is en stimuleert wat er kan zijn op het gebied van cultuuronderwijs in Zuid-Holland’. Ze maken dus kunstprogramma’s voor het onderwijs en helpen ‘basisscholen, gemeenten en cultuuraanbieders om hun professionaliteit te vergroten’.

Onderweg kom je wel vaker K’s in het wild tegen, als aanduiding van een perron of wegomleiding, en soms staan er langs het water gele borden met een K. Die zijn vaak verroest en lijken af en toe op een oude, bijna omvallende grafsteen. Daar liggen waarschijnlijk Kabels begraven, voor de elektriciteit en misschien ook wel die voor de televisie. Zelf kijk ik televisie niet via de Kabel, maar op mijn computer, via een Kastje van de KPN.

En de K is natuurlijk ook de K van Kyra, maar over haar heb ik al eerder geblogd.