Sommige woorden blijven ook na het lezen van de definitie in Van Dale onbegrijpelijk. ‘Springregres’ was voor mij zo’n woord. Uit de omschrijving maakte ik op dat het een juridische term is. Maar ook in die omschrijving stonden onbekende woorden, zoals endossant. Dat kan ik niet op me laten zitten, dus ben ik verder gaan zoeken.

Uiteindelijk kom ik uit op de volgende uitleg. Er zijn drie personen, zeg Blauw, Rood en Groen. Blauw is Rood geld schuldig en schrijft op een briefje dat de bank dat bedrag aan Rood moet betalen. Groen krijgt echter nog geld van Rood en Rood betaalt met dat briefje van Blauw, waarop hij schrijft dat hij die cheque overdraagt aan Groen.

Maar helaas heeft Blauw heeft geen geld op zijn rekening, dus de bank betaalt niet. Dat heet een ‘van wanbetaling geprotesteerde wissel’.

Nu kan Groen Rood hierop aanspreken, en die trekt vervolgens Blauw aan zijn jasje. Dat heet ‘regres’: ‘de aanspraak op betaling door een niet-betaalde houder van een wissel op de voorgaande endossant die weer zijn voorganger kan aanspreken.’ Bij de driepersoonstransactie spreekt Groen Rood aan, en Rood Blauw. Maar wettelijk mag Groen bij een dergelijke driepersoonstransactie dus ook meteen Blauw aanspreken. Dat is dan een springregres. Het ‘recht van verhaal’ springt over Rood heen.

En die ‘endossant’? Dat is iemand die endosseert: ‘de eigendom van een wissel of ander stuk aan een ander overdragen door op de rugzijde een ondertekende en gedagtekende clausule te schrijven’. Het woord ‘endosseren’ komt van het Franse ‘en dos’, op de rug, oftewel de achterkant. Daar zet je namelijk de naam van de ‘nieuwe’ begunstigde.

 Je bent natuurlijk nooit te oud om te leren, en ik moet ik toegeven dat die juridische dingen mij nooit echt hebben geboeid. Maar het is wel mooi om te merken dat er een zekere logica in zit.