Traditie en herhaling hebben iets aangenaam vertrouwds. Zo word ik op Koningsdag, voorheen Koninginnedag, altijd gewekt door drumbands die vanuit hun clubhuis in De Delftse Hout naar het centrum trekken voor de traditionele aubade. Tegen half elf ben ik echt wakker, want dan vertrekt een enorme colonne bromfietsen, ook vanuit een clubhuis in De Delftse Hout, voor hun eveneens traditionele tourrit.

Elk jaar maak ik een rondje over de vrijmarkt, waar je over de hoofden kunt lopen, zo druk, en verbaas ik me over de inventiviteit van sommige mensen. En er zijn trends: dit jaar waren de cupcakes enigszins op hun retour en was de verscheidenheid aan zelfgemaakte zoetwaren groter. ‘Wie durft deze gekleurde koekjes te eten!’ stond op een stuk karton. Die koekjes zagen er niet echt appetijtelijk uit. Ik herinnerde me een donut-attractie uit 2015, die best wel eens majesteitsschennis kon zijn. Dat was toen strafbaar, maar binnenkort niet meer.

Elk jaar ben ik van plan om niets te kopen, maar ook dit jaar ben ik weer gezwicht. Ik heb twee dvd-boxen gekocht, MidSomer Murders en A Touch of Frost, en twee spellen, ‘Het Hoogste woord’ en ‘Quizzle – Het Kruiswoordspel’. En dat terwijl ik net een tas met spellen en cd’s aan Trudy had meegegeven, die elk jaar traditioneel met een kleedje op de vrijmarkt zit. Een zwengel aan een zelfgemaakt Rad van Fortuin leverde me een boekje van Aaf Brandt Corstius uit de serie Literaire Juweeltjes op.
En traditioneel geef ik ook altijd een paar muntjes aan kinderen die zelf muziek staan te maken. Dit jaar waren er meer violen dan blokfluiten. Een vioolkist is natuurlijk veel handiger om muntjes in te verzamelen.