De geschiedenis van mijn nieuwste schilderij gaat terug tot 2013. In dat jaar hadden we als cursisten ter voorbereiding van de les allemaal een huisje of ander gebouw geknutseld. Onze maaksels werden bij elkaar gezet, waarna deze ‘nederzetting’ de basis werd voor een les in perspectief.

Voor mijn huisje had ik rood, geel en blauw knutselkarton op een paar lege doosjes geplakt, en dat was qua vorm wat saai. Voor het oefenen met perspectief vond ik ‘het huisje van Chris’ veel interessanter, met al die trappen, dus maakte ik daarvan een schilderijtje. Met een foto daarvan heb ik al een paar keer een felicitatiekaart gemaakt voor iemand die verhuisd was.

Onlangs vond ik foto’s van deze ‘nederzettingles’ terug en viel me de bijdrage van Mirjam op. Haar bouwsel stond niet op de overzichtsfoto, want zij had zelf een compleet dorp gemaakt van wit, uitgesneden karton. Een paar weken geleden ben ik met de ‘platte’ huizenrij linksboven aan de slag gegaan, en dat leidde tot onderstaand schilderij. Eigenlijk had ik me willen beperken tot één kleur, maar dat is niet gelukt. Het perspectief van de open deuren leverde me trouwens na al die jaren nog best wat hoofdbrekens op.

Misschien moet ik toch ook eens aan de slag met mijn eigen creatie, want in de praktijk zal het perspectief daarvan ook minder eenvoudig zijn dan het lijkt. Het huisje is inmiddels natuurlijk allang bij het oud papier beland, maar de foto’s zijn er nog.