Maandenlang heb ik de grond afgezocht naar blikclips. En van elk blikje soep of doperwten dat ik had gebruikt sloopte ik de clip van het deksel. Daar kun je je nog gemeen aan snijden. Wat ik ermee zou gaan doen bleef nog wat vaag, maar ik wilde er genoeg hebben wanneer de inspiratie toesloeg. Ik fröbelde wat op een klein paneeltje en vervolgens begon ik aan een groter werk.

De clipjes plakte ik op een paneel van 50×50 en de tussenruimtes en sommige ‘ogen’ vulde ik met acrylverf in de hoofdkleur en met gele oker als bijkleur. De buitenkant kreeg de hoofdkleur aangelengd met veel wit. De voorraad clipjes was aanvankelijk niet toereikend voor het eerste werk, een collage in groen, maar ik kreeg hulp van Henk, die elke dag het clipje van zijn blikje met energiedrank bijdroeg,  en van John, die al zijn bierdrinkende vrienden inschakelde, en toen ging het snel. Die eerste, groene blikclipcollage deed in de verte denken aan de klaver van speelkaarten en al gauw had ik genoeg clipjes om ook voor de andere kleuren een paneel te maken: ruiten, schoppen en harten.

Deze vier werken blijken het goed te doen als felicitatieplaatje op een prentbriefkaart. Met enige fantasie lijken het dan rijk geborduurde, met zilver en parels bestikte doeken.

De ‘kleintjes’ die ik tussendoor heb gemaakt hebben meer weg van een operette-ridderorde.
Het sparen is nog een tijdje doorgegaan en inmiddels staat er een bak vol in de kast te wachten op verdere verwerking.