De aanleiding voor dit stukje was een kort weerbericht op de voorpagina van de NRC, dat kennelijk was opgesteld door iemand met dichterlijke aspiraties. Er was sprake van ‘op klomphoogte zelfs vorst’ en ‘later een losbarstende zon’. Vooral dat ‘klomphoogte’ verbaasde me. Wie draagt er tegenwoordig nog klompen?

Ik niet in ieder geval. Tegenwoordig draag ik voornamelijk sneakers. Die zijn niet bijster elegant, maar ze lopen lekker en dat is belangrijk, want anders kom ik nooit aan mijn dagelijkse aantal stappen. In mijn slaapkamer staat er een aantal pontificaal op een rijtje, want ik probeer ze afwisselend te dragen, dat schijnt goed voor ze te zijn.

Toen ik eenmaal op het schoenenspoor zat leek het me goed om ook eens te kijken naar mijn voorraad zelden gedragen schoeisel. Het resultaat viel mee, want ik had niet al te lang geleden een opruimactie gehouden en verschillende versleten en/of knellende paren naar de textielafvalbak gebracht.

Van sommige, met name de versleten exemplaren, had ik eerst foto’s gemaakt, want ik had het plan opgevat om ze te schilderen. Ik was namelijk onder de indruk geraakt van de schoenenschilderijen van Van Gogh. Daarvan heb inmiddels verschillende afbeeldingen in een ‘inspiratiemapje’ op mijn computer staan.

Helaas, van een schilderij of tekening  van mijn oude sneakers is het nog steeds niet gekomen en de foto’s van het afscheid na hun trouwe dienst wachten nog altijd geduldig in de map ‘nader uitwerken’. Maar waarom zou ik me daarbij beperken tot afgetrapte sneakers? In de kast staan nog veel meer oude schoenen, variërend van slippers en sandalen tot wandelschoenen, zomersneakers en pantoffels. Maar, inderdaad, geen klompen.

Voorlopig kan ik dus wel vooruit. En als ik ooit verlegen zit om een blog-onderwerp kan ik me natuurlijk ook altijd verdiepen in beroemd schoeisel, zoals glazen muiltjes, zevenmijlslaarzen, de rode schoentjes uit het sprookje van Andersen of die uit De Tovenaar van Oz.