Op 12 februari, de eerste dag van de Chinese maankalender, is het Jaar van de Os begonnen. Dat jaar loopt tot en met 31 januari 2022. Het teken Os in de Chinese astrologie is volgens Catharina Web geduldig, betrouwbaar, behoudend, intelligent en moedig, maar ook koppig, wraakzuchtig en bevooroordeeld.

De horoscoop voor dit jaar op die site had ik zelf ook wel kunnen bedenken: ‘Met alles wat er in 2020 ivm corona is gebeurd, is het vrijwel zeker dat de belangrijkste zaken in 2021 gezondheid, financiën en werk zijn, aangezien deze allemaal extra aandacht vragen tijdens het jaar van de Os.’ Sterker nog, volgens mij gaat dat ook op als dit het jaar van een ander dier zou zijn geweest.
De os is in deze context een waterdier, net als de rat en het varken, en het element van dit jaar is metaal. Onder meer op deze site staat een uitgebreide introductie tot de Chinese astrologie, de dierentekens en  de elementen.

Mijn ervaring met de dieren van vorige jaren heb ik in eerdere blogstukjes gedeeld (hond, varken, rat, en in het jaar van de hond nog stukjes over Grietje, Kyra, Tooske en Trijntje). De os daarentegen ken ik alleen culinair, in de vorm van ossenstaartsoep en ossenworst.

Ossenstaartsoep is volgens Wikipedia: ‘een soep die getrokken is van ossenstaart’. Logisch, maar als je dan bij ossenstaart kijkt staat er dat ossenstaart het staartstuk van een rund is. Dus waarschijnlijk wordt voor de soep meestal geen os gebruikt, want dat is een ‘jong gesneden stier of bul, die men vetmest of als trekdier gebruikt’, maar een ‘gewone’ koeienstaart. [Recept in Allerhande]

En over ossenworst meldt Wikipedia dat deze van oorsprong Amsterdamse worst oorspronkelijk van ossen gemaakt werd, via een heel proces van roken en rijpen bij lage temperatuur en met allerlei specerijen uit Nederlands-Indië, maar dat de basis tegenwoordig mager rundvlees is en het roken en rijpen achterwege wordt gelaten. En deze culinaire inspiratiebladzijde over de Amsterdamse herkomst zegt het onomwonden: ‘De specialiteit werd van oudsher altijd gemaakt van os – vandaar de naam – inmiddels wordt de koe gebruikt.’

Dus zelfs mijn minimale ervaring met ossen blijkt niet echt met die dieren te maken te hebben.