Eind november waren alle vrijwilligers van De Bieslandhof uitgenodigd voor een High Tea, als blijk van waardering voor onze inzet. Zoiets laat ik natuurlijk niet aan me voorbijgaan en gelukkig konden ook de meeste anderen van ons schilderteam zich op die dinsdagmiddag vrijmaken. Op feestelijke étagères kregen we een keur aan lekkere zoete en hartige hapjes voorgeschoteld, zoals soesjes, brownies en minisandwiches.

We werden welkom geheten met een toespraakje waarin enkele mensen die al heel lang vrijwilliger zijn apart werden genoemd. Dat was allemaal niet te verstaan, maar wij applaudisseerden op het juiste moment. Microfoongebruik is een techniek die lang niet iedereen beheerst. Tussen de bedrijven door werden we allemaal individueel op de foto gezet, voor een ‘smoelenboek’ op het vrijwilligersportaal.

High Tea is als benaming voor een aangeklede thee in Nederland betrekkelijk recent en werd in vroeger tijden, toen de hogere klassen in Nederland meer Frans georiënteerd waren, ook wel een ‘thé complet’ genoemd. Het Engelse tea is echter niet alleen thee als drank, maar heeft ook de betekenis van een maaltijd waarbij thee wordt gedronken.

Oorspronkelijk was de High Tea een maaltijd die rond zes uur ’s avonds werd genuttigd, met name door de arbeidersklasse. Dat high betekende dat er aan een gewone eettafel werd gegeten en niet aan een salontafel. Op het menu stonden voedzame gerechten als witte bonen in tomatensaus op wittebrood, worstjes, kaasjes en eieren, iets wat ik eerder associeer met een Engels ontbijt.

Wat wij High Tea noemen heet in Engeland Afternoon Tea: een lichte maaltijd met een selectie kleine gerechtjes, die rond een uur of vier wordt geserveerd (en waarbij inderdaad thee wordt gedronken). Dit was meer iets van de hogere klassen. De traditie ontstond halverwege de negentiende eeuw toen hertogin Anna van Bedford na de lunch rond vier uur trek kreeg en dan met een aantal vriendinnen hapjes bij de thee liet serveren, omdat er pas rond acht uur werd gedineerd.

De misvatting dat de High Tea een luxe middagritueel is bestaat volgens een site over de geschiedenis van dit fenomeen voornamelijk in Nederland en Duitsland, maar men concludeert daar ook dat die misvatting ‘natuurlijk geen reden is om er minder van te genieten’.  Wij hebben die middag dan ook gesmuld van alle lekkere hapjes totdat de étagère helemaal leeg was.