Het gaat hier niet om ‘moet’ als vervoeging van het werkwoord ‘moeten’, zoals ik moet dit nog doen of ik moet daar nog heen. Daarbij roep ik mezelf overigens steeds vaker tot de orde: van wie moet dat dan? Vaak blijk ik dat eigenlijk alleen van mezelf te moeten en kan ik de druk die het op me legt afzwakken. Maar nu gaat het me om ‘moet’ als zelfstandige naamwoord. Het viel me namelijk op dat verschillende mensen niet wisten waarover ik het had toen ik zei dat ik altijd moeten in mijn vingers kreeg als ik mijn nagels knip. Ik begon daardoor een beetje aan mezelf te twijfelen.

Van Dale geeft voor ‘moet’ maar liefst zes betekenissen, waarbij de eerste, ‘indruksel’, met de toelichting ‘in het lichaam achtergebleven spoor van druk of knelling’, de moet is die ik bedoel.

Een mooie omschrijving staat in een Zuid-Afrikaans etymologieboek: ‘(kleinerige) deuk (bv. op liggaam), wsk. verb. m. moot (groterige) deuk/vallei/vlei (tussen berge/rante); Ndl. moet, “litteken; indruksel” (na Kil), herk. Onseker’.
Ook de meeste bronnen in de etymologiebank gebruiken bij de betekenis ‘teken, vlek, litteken, indruksel’ voor de herkomst termen als ‘onzeker’, ‘mogelijk’ en ‘waarschijnlijk’.

Een bekend voorbeeld van een moet is de afdruk die knellende kousen achterlaten als je ze uittrekt. Die is op het schilderij Het toilet van Jan Steen bijvoorbeeld duidelijk te zien.

Naast deze en de andere betekenissen is Moet is ook de naam van een Egyptische godin. Zij is een van de minder bekende van de duizenden goden en godinnen uit het oude Egypte. Ze werd oorspronkelijk afgebeeld als een leeuwinnengodin en later als een mensfiguur met de koninginnen- of gierenkap en de dubbele kroon van Opper- en Neder-Egypte.

Achteraf was de twijfel aan mezelf dus niet nodig geweest. Sterker nog: het woord ‘moet’ is nog veel rijker aan betekenissen dan ik wist!