Het is een terugkerende klus om in het voorjaar de bakken op mijn balkon van nieuwe bloemen te voorzien. Dan krijgt het een zomerse uitstraling die voor een geloofwaardig vakantiegevoel zorgt als ik er zit, wat niet zo vaak is, maar ik word in ieder geval vrolijk als ik ernaar kijk.

Dus ben ik begin april met een vriendin in haar auto naar het tuincentrum gegaan om planten uit te zoeken ter vervanging van de inmiddels uitgebloeide wintervaste planten. Al snel hadden we een kleurrijke selectie bij elkaar en onder het toeziend oog van Faya als bewaker in de winkelwagen zag het er zonnig en feestelijk uit.

Maar ja, zoals je weet was mei een uitzonderlijk droge maand. Ik heb echt mijn best gedaan. De planten kregen elke dag water, sommige misschien zelfs wat te veel, maar begin juni bleek dat toch zo’n beetje de helft van de bloemen het loodje had gelegd.

Een paar sterke exemplaren deden met de moed der wanhoop hun best het vol te houden. Die blijf ik nog steeds bemoedigend toespreken en ze krijgen bijna elke dag water. Toch zal ik er binnenkort weer op uit moeten om aanvulling te halen. Voor de spaaractie van de supermarkt had ik drie vouchers voor plantjes bij elkaar gespaard, maar tot mijn spijt heb ik ook dit jaar de datum om ze in te wisselen weer gemist.

Grote overwinteraar en troost voor mijn tekortschietende plantenzorg, is het ‘eikje’, dat in 2023 tevoorschijn kwam uit een eikel in een lege bloembak. Deze winter dacht ik dat het einde ervan nabij was. Hij was helemaal kaal en zag er doods uit. Maar dat hoort nu eenmaal bij loofbomen in de winter, en nu staat hij er na twee jaar mooier bij dan ooit, met een volle bladerdos.