Wat voor kramen zijn meldakramen, vroeg ik me af bij een vluchtige blik op een artikel over een reddingsplan voor het Cobramuseum in Amstelveen. Toen ik wat nauwkeuriger las werd duidelijk dat ik hier te maken had met een verschijnsel zoals het ‘truimen’ uit een eerder blogstukje.

Na de ‘meldakramen’ stond namelijk ‘waardoor de ramen van het museum voortaan niet meer afgeplakt hoeven te worden’. De verwarring kwam doordat die zogenaamde kramen het tweede deel waren van een afbreking na de eerste lettergreep ‘la’, waardoor dat tweede deel in mijn hoofd een verkeerd woordbeeld had opgeroepen.

Het woord melda staat niet in Van Dale. Het woord ‘melde’ trouwens wel, zag ik, dat niet alleen de aanvoegende wijs van melden is, maar ook een ‘ganzenvoetachtig plantengeslacht waarvan verschillende soorten in het wild voorkomen’. Ganzenvoet is behalve de voet van een gans een plantenfamilie, met als familielid onder meer de vijgbladige, witte of gladzadige ganzenvoet, waarvan het synoniem de melganzenvoet is. Deze naam dankt hij aan de vorm van de bladeren die op ganzenvoeten lijken en de melige groene kleur van de onderkant van de bladeren. Maar dit terzijde.

Op internet kwam ik bij het zoeken op melda alleen MeldaProduction tegen, een producent van audiosoftware. Dus het lijkt erop dat het als ‘gewoon’ zelfstandig naamwoord nog niet bestaat, wat de vrijheid geeft om zelf iets te verzinnen voor melda waar het woord kraam achter geplakt kan worden. Bekende voorbeelden van een kraam (een tent van hout en/of doek waarin waren te koop worden aangeboden) zijn de groentekraam, de kaaskraam en de viskraam. Vroeger had je ook de poppenkraam en in een santenkraam werden oorspronkelijk heiligenbeelden verkocht.

Maar wat voor koopwaar zou er in een meldakraam kunnen liggen? Plotseling zag ik stapels schoenen voor me uit de verzameling van de voormalig presidentsvrouw van de Filipijnen, Imelda Marcos: merkschoeisel tegen een zacht prijsje: Chanel! Gucci! Dior!. Haar collectie van enkele duizenden paren, die was opgeslagen in een museum in Manilla, is echter al ruim tien jaar geleden verloren gegaan door termieten, waterschade en schimmel.

Misschien hadden dakramen met lamellen dat kunnen voorkomen.